Tadeusz Kościuszko

Tadeusz Kościuszko był inżynierem wojskowy, brał udział w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Najwyższym Naczelnikiem Siły Zbrojnej Narodowej w czasie insurekcji kościuszkowskiej.

Młodość

Tadeusz Kościuszko urodził się 4 lutego 1746 roku w Mereczowszczyźnie na Polesiu. Jego rodzicami byli: Ludwik Tadeusz Kościuszko i Tekla Kościuszko.
W 1755 r. Tadeusz razem z bratem rozpoczął naukę w Kolegium Pijarów w Lubieszowie, niestety musieli wrócić do domu w 1760r.
10 lat temu wstąpił do Szkoły Rycerskiej. Był znakomitym uczniem.
W 1769 roku wyjechał do Paryża, gdzie pogłebiał wiedzę. Wrócił do kraju 6 lat później, ale jeszcze w tym samym roku wyjechał znowu, ponieważ nie znalazł miejsca w polskim wojsku. Następnie z Paryża wyjechał do Ameryki.

Ameryka i powrót do kraju

Kościuszko wstąpił do wojska amerykańskiego. Fortyfikował Saratogę, West Point i inne twierdze; fortyfikacje Kościuszki pomogły odnieść zwycięstwo Amerykanów.
W 1783 roku awansował na generała w wojsku amerykańskim i otrzymał ziemię oraz pieniądze. Z tych pieniędzy wykupił niewolników.
Rok później wrócił do Polski. Interesował się politycznymi wydarzeniami.
Odznaczył się podczas wojny polsko-rosyjskiej w 1792 roku. Walczył w wielu w bitwach (np. pod Zieleńcami), lecz gdy król Polski przystąpił do konfederacji targowickiej, podał się do dymisji i wyjechał z kraju.

Insurekcja i emigracja

Do kraju wrócił w 1794 r. Podjął się rozpoczęcia insurekcji. 24 III 1794 r. złożył uroczystą przysięgę.
Podczas powstania zreformował armię i utworzył oddziały kosynierów¹.
Insurekcja trwała od 24 marca do 16 listopada 1794. 4 IV powstańcy zwyciężyli w bitwie pod Racławicami. Kościuszko 7 maja wydał Uniwersału Połanieckiego². 10 października 1794 w bitwie pod Maciejowicami Kościuszko został ranny i dostał się do niewoli. Rosjanie wypuścili go po 2 latach. Udał się na emigrację, a zmarł 15 października 1817 r.